melancholijna
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... zużyte, astralne.
Osiełek uległ złudzeniu, że się wzrusza.
- Czemu szlochasz, melancholijna kreaturo?
Symbol ubóstwa rozwarł oczy jeszcze szerzej, mimiką twarzy oddając... - ... ostrych wypowiedzi
Paulina
- lat 27, pielęgniarka, panna, ładna i zgrabna, melancholijna, niezbyt pewna siebie
Alinka
- lat 25, pielęgniarka, zamężna, bardzo drobna... - ... dziewczyny. Inna rzecz, że na dziewczyny działała pewno jeszcze bardziej melancholijna uroda mojego ówczesnego zastępcy we władzach wydziałowych, Andrzeja. niż cokolwiek...
- ... postanowieniu 26-letnia Alicja, na co dzień spokojna i nieco melancholijna kierowniczka księgarni z książkami dla dzieci. - Nowa fryzura, nowe ciuchy...
- ... sztuce, którą tak bardzo zachwycał się Słowacki. Jego styl ubioru (melancholijna czerń) i zachowań naśladowała młodzież w paryskich salonach.
[Dygresja. O... - ... siebie, gwarantując dobrą zabawę i dużo do myślenia. "Drań" jest melancholijną opowieścią o losach gitarzysty jazzowego z lat czterdziestych. Tym razem...
- ... narodzinach tkwi niewątpliwie cierń śmierci. Zanikanie - wynik lekcji wojny - tworzy melancholijną rzeczywistość straty, rzeczywistość, która powstaje na nieistnieniu, wytwarza się w...
- ... wysoko i zaczęły krążyć nade mną. Przyglądałam się im z melancholijną rezygnacją, nastawiona na to, że teraz tu sobie postoję, a...
- ... zdążył zamoczyć się powyżej łokci. Guwerner patrzył na to z melancholijną rezygnacją.
Zabawa w chowanego przeniosła się w odleglejsze rejony i... - ... Występował wtedy umyty, w wizytowym garniturze w paski, miał twarz melancholijną i oczy senne, jakby czytał z powietrza nuty.
Na stole... - ... czarną tablicę i wyschniętą gąbkę. Obok szkoły płowy pastuszek pasł melancholijną i wielkooką krowę.
Serce drżało w Adasiu, gdy dotknął rękami... - ... złamała mu żona przy pocałunku, o czym Morda opowiadał z melancholijną dumą), z panem tym spotykałem się już u Roberta kilkakrotnie...
- ... rozmów Alicji z Bobusiem.
- Niektórzy lubią stare rupiecie - powiedziałam z melancholijną słodyczą, usiłując jednym okiem patrzeć na Bobusia, a drugim na... - ... ja pragnąłem widzieć ją w sukience, zbierającą kwiatki, czułą i melancholijną.
W nocy, medytując nad tymi sprawami, posłyszałem gdzieś z dołu... - ... to taki, znany nam przecież na pewno?
Rozchodzimy się z melancholijną refleksją, że wszyscy zmierzamy w kierunku cmentarza ale i z... - ... dwugarbny Na Wydmuchu, rozśpiewaną dziewczynkę nad zamgloną, chmurną Wisłą i melancholijną kozę żydowską, która bobki prósząc chodziła dostojnie po wzgórzu.
Z... - ... niż samotność. Szczególnie ją odczuwałem przy rozlicznych towarzyskich okazjach, tę melancholijną samotność wśród tłumu znajomych. Żadne pragnienie nie było wtedy we...
- ... przechodniami przewiewał podmuch nienawiści i zgrozy, środkiem zaś jezdni, wymijając melancholijne pudła, przemykała wśród brzęku uprzęży generalsza czy policmajstrowa. Tante ściągała...
- ... głęboko przeżywałem najdrobniejszy objaw, grożący nawrotem choroby. Niepokoiły mnie jej melancholijne zadumy, a także podejrzliwość, z jaką traktowała potrawy przyrządzane przez...
- ... stronę ogieńka, który właśnie rozżarzył się raptownie, wyjmując z ciemności melancholijne oblicze pana Stasia siedzącego na podmurówce.
- Aha - chrypnął spensjonowany nożownik...
