potwornieć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... elektrycznych, potem coś w rodzaju kwilenia noworodka, wreszcie jęk narastał, potworniał w uszach nieludzkim bełkotem, przechodził w rozpaczliwy krzyk, wzbierający i...
- ... moczaru,
Ręka ma w samowolnym obłędzie rozrostu
Wszerz i wzwyż potworniała od żądzy bezmiaru.
Wypaczona od skwarów i pusta, jak dzieża... - ... moczaru,
Ręka ma w samowolnym obłędzie rozrostu
Wszerz i wzwyż potworniała od żądzy bezmiaru.
Wypaczona od skwarów i pusta, jak dzieża... - ... do samego siebie - jedynie duszącą woń kurzu.
Muzyka puchła i potworniała, stawała się już nie do wytrzymania.
Wiedział, że za chwilę...
- ... Nie widział ziemi i strach przed zderzeniem męczył go coraz potworniej. Messerschmitty już nie istniały. Istniała tylko przepaść, pełna coraz bliższej...
- ... jednak nie oddam ci się wcale, Robercie - tak będzie lepiej: potworniej, a dla mnie przyjemniej nawet.
SCURVY
O, nie! - Teraz nie... - ... instynktowny, gwałtowny lęk. Był to zarys zmieniający kształty, przepoczwarzający się, potworniejący i powracający do normalności, widzialny a równocześnie przejrzysty, bo przechodziły...
- ... tymi dłońmi zaczął się rozwierać trywialny, z sekundy na sekundę potworniejący grymas. Grymas mistrzowski, prawie niemożliwy... próbowałem go naśladować - usta rozpadały...
- ... mam jego parabelkę" - przypomina sobie łatwiejszą śmierć.
- Dziecko! Moje dziecko! - potwornieje odbijany echem kobiecy krzyk. Oddala się, jakby szalona biegła gdzieś... - ... monstrum, jak ślimak, co zapomniał nagle, kim jest - paczy się, potwornieje i pęcznieje. Rycerz z trudem zsiadający zeń: rozłączenie się dwóch...
- ... czas i jego facjata upodobniała się do tych Boschowskich gąb. Potwornieliśmy z miesiąca na miesiąc: jedni odziani w szatki inkwizytorów, inni...
