spłowiały
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... piramidy, nocne realne królestwo form geometrycznych .
Był w Halach.
Szarzy, spłowiali ludzie w łachmanach wznosili z idealnie kulistych głów kapusty, z... - ... 28
Z południa, z pustyń dalekich zionęły upalne wiatry, step spłowiał i zrudział pod rozjarzonym słońcem, w którym najlepiej czuły się... - ... myła... Nakładała farbę, ciągle ten sam kolor... A teraz jakoś spłowiał ten kolor i włosy straciły blask, i jej głowa z...
- ... i trąb. Ale te rytmy marszowe przebiega nieoczekiwanie jakby wstążka, spłowiała zakładka z tomu poezji, kotylion odpięty z piersi młodej mężatki...
- ... ulicą, stygła potargana podłużna chmura, ciemniejsza w środku, na brzegach spłowiała.
- Zamknę okno, wredne łobuzy specjalnie, aby mi dokuczyć, palą łęty... - ... na wieść o tym pobiegłem do zabiegowego, Chochlik leżał jak
spłowiała chusta.
Załamałem ręce.
To było takie kruche stworzenie.
Kryła ból... - ... i rękami wbitymi w kieszenie. Nie golił się od dawna. Spłowiała koszula, kiedyś niebieska, była wyrzucona na spodnie. Na jej lewym...
- ... z oczu i już usunęło się między grzbiety porosłe dżunglą spłowiałą od suszy.
Pośród chałup, glinianych gniazd przylepionych do skał, szukali... - ... Obok niej stał Dziadzia, który w opuszczonych dłoniach trzymał czapkę spłowiałą. Cienki deszczyk zlepił jego włosy białe z odcieniem zielonkawym mchów...
- ... uszami jak skrzydła nietoperza. Z dziwną determinacją rył stopami zawzięcie spłowiałą ziemię.
- Isz ty, durny - rzekł Polek i chciał mu dać... - ... jesieni przychodzili tu krewni odwiedzić swoich zmarłych, oporządzić mogiły, przykryte spłowiałą darnią. Stały na nich prawosławne krzyże albo żerdki z tabliczką...
- ... tutejsza wódeczka po krwi im się rozejdzie... ten i ów spłowiałą kopertę z portfela wyjmie, czule rozłoży... i już pan wie...
- ... spódnice z grubej wełny, nie te odświętne, ale te bardziej spłowiałe, poprzecierane. Opierają owinięte chustą głowy o deski przedziału, otwierają usta...
- ... torebki po błyszczącą złotówkę.
- Bóg zapłać! Szczęść Boże! - odpowiadali, ukazując spłowiałe, niemal białe dziąsła z brązowoczarną palisadą wygniłych pieńków. - Niech ci... - ... mogło zagrozić. Na dzień Gulsara przykrywała kołdry bucharskim dywanem w spłowiałe ornamenty, na którym można było zasiąść zdjąwszy buty. Wkupili się...
- ... przez kilkanaście lat - gładka; dwuletnie i starsze pędy często sinopopielate, "spłowiałe" (zabarwienie pochodzi od martwej, odstającej kutikuli; por. Galeobdolon lutem lub...
- ... twarz
I blada, i zła, i biedna.
Unoszę, unoszę precz
Spłowiałe serce pod płaszczem
I czynię tę jedną rzecz,
Że myślą... - ... nędza. Dwa wyrka, szumnie przez panią Romę zwane tapczanami, przykrywają spłowiałe kilimy, które może kiedyś były nawet ładne. Wieszak biurowy zawieszony...
- ... zaplanowaną perspektywę alei, Łuk Triumfalny - Brama Indii różowiała na tle spłowiałego nieba. W głębi kępa wysokich drzew i namioty cyrkowe, oddychające...
- ... gładkiej sukni, zdobionej w faliste pianki białych koronek, stanie obok spłowiałego amarantu jedwabiu z wyhaftowanym orłem przytwierdzonego do ciemnego drzewca. To...
