wyrywać się
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... wypiekami na twarzy i rozwianymi włosami, przytrzymującą
z całej siły wyrywającego się Staśka.
- Janie! - zawołałam zdyszana. - Co tatuś
nosi w prawej kieszonce... - ... spokojne miejsce! Chyba nie chciałabyś, żeby w środku namiętnego jęku wyrywającego się z twojego gardła do pokoju weszła twoja szefowa?
Gorąca linia... - ... strzelał. Ratujcie mnie!
Edgar mierzy, ruszając lufą w miarę ruchów wyrywającej się Kurki. Padają dwa strzały w krótkich odstępach. Jan puszcza Kurkę... - ... zdenerwowana, ściska rączkę parasola, poprawia nerwowo złoty kolczyk, daje klapsa wyrywającemu się psu, który koniecznie chce nosem dotknąć nogi Blokowej.
- Podobno mąż...
- ... swojego zawodu występują pojedynczo i publicznie, są w mniemaniu tych wyrywających się tak obficie obdarzeni ową górną indywidualnością, że wystarczy otrzeć się...
- ... walczących
- jak pisał inż. architekt L. M. Suzin, współtwórca pomnika -
wyrywających się
z płonącego getta. W grupie tej dostrzegamy mężczyzn, młodzież,
kobiety... - ... się w ciągu kilku godzin.
Wszelkie historie o rannych bohaterach, wyrywających sobie strzały z ciała jakby były to zwykłe drzazgi, należy włożyć... - ... każdą okazję, a ta okolicznościowa poezja była taka, że obywatele wyrywali sobie gazety z rąk i na ulicach widziało się wniebowzięte twarze...
- ... w tamtą stronę.
W drugiej klasie liceum wybuchła purplemania. Wszyscy wyrywali sobie z rąk pocztówki dźwiękowe z Pijawką, mdleli przy ekstatycznym krzyku... - ... tapczan dla dwojga zakochanych...
a nazajutrz przy śniadaniu - odpowiednio późnym - wyrywali sobie z rąk przyniesioną przez Andzię z pobliskiego kiosku gazetę i... - ... miał p. Jerzy Grzegorzewski w "Duszyczce". Później w czasie pracy wyrywaliśmy sobie Englerta z próby na próbę.
Może moje obawy, że czytelnicy... - ... pod rządami AWS-UW 1 września 1998 r.
Piotr Pytlakowski
Wyrywaliśmy sobie Englerta
Wydaje mi się, że niektóre informacje podane w ostatnim... - ... naszej skali, zapotrzebowania. Skończyły się czasy kłótni przy przetargach, kiedy wyrywaliśmy sobie każdą futrynę z ręki. Tego już nie będzie. Boję się...
- ... wszyscy rzucaliśmy się w jedną stronę, przekrzykując się: mój, mój!, wyrywaliśmy sobie z rąk drogocenny skarb, który przewyższał swoją ceną złote dolarówki...
- ... zatrzymał go tłum ludzi maszerujących w zwartych szeregach. Co
chwila wyrywał się skądś okrzyk, który natychmiast wszyscy podchwytywali, twarze
nabrzmiewały czerwienią, podnosiły... - ... wzmagały się, a od czasu do czasu z głębi trzewi wyrywał się hamowany okrzyk bólu, mąż raptem przestał zadawać ciosy. Chwiejnie się...
- ... na jego rozpaloną głowę czarne chusty i zamroczyła go snem. Wyrywał się i "wierzgał przeciw ościeniowi", wreszcie jednak osłabnął i jak ciężki...
- ... pomarszczonej twarzy dzwoniły jeden o drugi i jęk ze świstem wyrywał się ze sczerniałych warg. Czyż możliwe, by ten starzec miał trzydzieści...
- ... w tej problematyce
tkwiąca, zdawała się nieraz ciążyć na Waliszewskim. Wyrywał się wówczas
jak uczeń ze szkoły w swój świat fantazji, marzeń... - ... kości słoniowej i przemocą wlał do ust gorzki trunek.
Maciuś wyrywał się, pluł, ale połknął i był uratowany.
Wprawdzie zaczęły mu latać...