zadręczyć
Korpus Języka Polskiego PWN
Autentyczne przykłady użycia w piśmie i mowie zgromadzone w Korpusie
- ... w niej zagasł i że Zarieczycha przywozi do cerkwi mumię zadręczonej i już nieżywej wnuczki. Matka Lizy, jedyna córka Zarieckiej, nie...
- ... tak przypuszczać, choć nie wiadomo, czy nie został na śmierć zadręczony jeszcze wcześniej. Bo wielka musiała być udręka tego zahartowanego człowieka...
- ... Bity przez dłuższy czas i torturowany, straci pan wreszcie przytomność. Zadręczony moralnie, także dojdzie pan do utraty świadomości, zupełnego odrętwienia...
Podgórski... - ... potrzeby erotyczne nie należą do kategorii pierwszych potrzeb. Człowiek wygłodzony, zadręczony i skrajnie wyczerpany biologicznie potrzeb tych nie odczuwa. Dopiero lepsza...
- ... błędnymi, nie rozumiejącymi oczami.
- Wynoś się, bo zatłukę! - krzyczał histerycznie. - Zadręczycie mnie, ludzie! Wpędzicie do ziemi! Won! Won! Polek rzucił się... - ... jego uczuć. Trzeba uciekać, zanim zdąży zabić siekierą, udusić lub zadręczyć słowami, co jest równie okrutne, choć trwa dłużej.
Do niedawna... - ... ruchy.
- Jestem żoną maszynisty Frołowa... Ten pijak całkiem już mnie zadręczył... Zamęrzył nieszczęsną... Panie naczelniku. On mi na krzyż przysiągł... Niech... - ... istna udręka...
Pragnąłem się jej pozbyć za wszelką cenę...
Inaczej zadręczyłbym się, jak ten chłopiec, któremu matka
umierała kilka razy na... - ... z łąk dla jego koni?
- Ach, mamo, na śmierć nas zadręczysz! - jęknęła Gabi, która w chwilach ważnych nazywała panią Romeyową matką...
