bezruchu z otwartymi ustami. Dziecko tymczasem, wykonawszy polecenie ojca, uciekło.<br>- Myślałam, że padnę trupem. Nie wiedziałam, jak się zachować, co powiedzieć. Przepraszać czy biec za synem i złoić mu skórę.<br>Tymczasem pani hrabina zwróciła się do niej z uśmiechem i spytała: - Czy nie należałoby bardziej dosolić to mięso?<br>Podobnie prymitywnych żarcików pani Lidia przeżyła niezliczoną ilość. Opowiadała o nich ze spokojem. Była widocznie przyzwyczajona do wybryków męża i nie miała na nic żadnego wpływu. Napomnienia i krytyczne uwagi nie robiły wrażenia na Stefanie. Dała zatem spokój wszelkim pedagogicznym metodom i znosiła cierpliwie jego osobliwe poczucie humoru i sytuacje, jakie często stwarzał