zwiększające bezpieczeństwo jazdy (wprowadzone w 1876 roku), pozwoliły na uruchomienie pociągów nocnych (pierwotnie pociągi z Warszawy zatrzymywały się na noc w Częstochowie). Pan Łęcki z córką, Wokulski oraz Starski wsiadają zatem na dworcu przy Alejach Jerozolimskich o dziesiątej wieczorem, by kilka minut po północy przybyć do Skierniewic. Wokulski rozmawia z Łęckim, a Izabela ze Starskim; ta sytuacja trwa, jak informuje narrator, do Pruszkowa. Za Pruszkowem Wokulski przestaje słuchać uważnie przyszłego (a raczej, jak wiemy skądinąd, niedoszłego) teścia, coraz częściej za to nadstawia ucha, o czym na sąsiedniej kanapie rozmawiają po angielsku narzeczona z kuzynem. Wszystko to odbywa się w salonce, wynajętej