stwarza podstawę do pewnego domysłu na temat roli, jaką w kanonie jedynej różnicy (w wersji Millowskiej) miał pełnić eksperyment x ­ A A A. Można go mianowicie traktować jako weryfikację założenia (2). Gdyby bowiem eksperyment ten dał wynik negatywny, założenie (2) trzeba by było odrzucić, uznając, że żadne ze zdarzeń A, A, A nie jest przyczyną B .<br> I wreszcie ostatnia uwaga dotycząca Millowskiego zestawienia eksperymentów w kanonie jedynej różnicy. Trzymaliśmy się dotychczas założenia, że poszukiwanie przyczyny rozumieć będziemy jako poszukiwanie warunku dostatecznego. Spróbujmy teraz odstąpić na chwilę od tego założenia i zaadaptujmy do naszych celów definicję przyczyny sformułowaną przez profesora Kotarbińskiego. Pomijając mianowicie