przedstawienia.<br>Wszelkie konfrontacje marzeń romantyków z teatrem istniejącym ukazywały konieczność przeprowadzenia zasadniczej reformy. Klasyczny wzorzec teatru nie mógł się utrzymać; ukształtowany z myślą o publiczności "wysokiej", nie pasował do demokratyzującej się sztuki, do nowych dążeń, zakładających zmianę stylu scenicznego pisarstwa; nie można było wiecznie spychać nowości na pozycje sztuki "niskiej". A nadto klasycystyczne zasady dotyczące repertuaru i sposobu gry uniemożliwiały wykorzystanie wszelkich kosztownych cudów techniki, jakie wprowadzano do budynków teatralnych nieustannie przebudowywanych lub wznoszonych od nowa.<br>W przyspieszaniu procesu modernizacji błogosławioną rolę pełniły częste pożary - dzięki nim nie tylko nowe budynki, lecz wraz z nimi i nowoczesne urządzenia sceniczne otrzymały oba wielkie