być może też zostanę tu na zawsze.<br>Cień niezadowolenia przebiegł przez jej twarz. Odwróciła ją do ognia.<br>- W takiej dziurze?<br>- Ty tu jakoś wytrzymujesz.<br>- Ja się tu urodziłam.<br>- No to co? Masz dużo pieniędzy, dobry zawód, doskonały wygląd. Co właściwie cię tu trzyma?<br>Roześmiała się.<br>- Masz rację. Mogłabym mieszkać wszędzie. A więc czemu nie tu?!<br>- Właśnie. Czemu nie tu. - dręczyłam ją. - To samo pytanie zadaję sobie od kilku dni. Właśnie w tej sprawie do ciebie przyszłam. Miałaś rację, mówiąc o moim osamotnieniu. Dotychczas nie zdawałam sobie z tego sprawy, a teraz nagle zatęskniłam za dobrym towarzystwem. Co ty na to? Mam nadzieję