do wykonywania pracy jest uwarunkowane w pewnej mierze czynnikami pozamedycznymi, w tym także nastawieniem orzekającego lekarza do problemu zdrowia i absencji chorobowej. Na lekarzu ciąży szczególna odpowiedzialność, ponieważ jest on przedstawicielem społeczeństwa i orzeka o zaistnieniu choroby, która jako stan dysfunkcjonalności uniemożliwia pracownikowi pełnienie jego ról społecznych w danym systemie. Absencja stanowi bowiem dla pracodawcy problem ekonomiczny i organizacyjny. Stąd leczenie zostaje powzięte po części jako próba przywrócenia ludziom zdolności do pełnienia ich ról w sposób najbardziej adekwatny do stawianych im oczekiwań. <br> Sam przebieg interpretacji symptomów również nie jest wolny od kontekstu kulturowego. Lekarz dokonujący oceny skarg pacjenta usiłuje je jakoś