wykorzystują go w żaden sposób. Adam tłumaczy im: "Możecie go suszyć na słońcu, a ja to potem sprzedam". Przywiózł ze sobą kawałki ciasta, które upiekła kobieta z tej wioski. Wypróbowuje jej umiejętności, żeby potem robiła jedzenie do jego sklepu. Kawałki ciasta zostają rozdzielone równo między wszystkich zgromadzonych. <br>W drodze powrotnej Adam uśmiecha się, mówi: "Jestem szczęśliwy. Czuję, że znalazłem swoje miejsce i jestem potrzebny, a to bardzo ważne. Moje życie nabrało wartości". Patrzy wymownie na Maxa, jakby chciał powiedzieć: "Zostań tutaj". Max się zastanawia. "Czy potrafiłbym żyć jak on?"<br>Po ponadpółrocznym pobycie w Głoskowie latem został szefem kuchni. Wokół aż tryskało