członków dawnej ekipy, być może dlatego, że wzmacniał w ten sposób pozory prawomocności nowego zaboru, który w istocie dokonał się na kongresie wiedeńskim. Temu celowi także miało służyć zachowanie głównego zrębu konstytucji Księstwa. Potocki przyjął skwapliwie propozycję współpracy, tym chętniej, że perspektywa utrzymania „urządzeń francuskich" odpowiadała jego przekonaniom. Wbrew Adamowi Jerzemu Czartoryskiemu, który proponował ustrój oparty na Konstytucji 3 maja, był zwolennikiem systemu „francusko-warszawskiego" – jak złośliwie mówili jego przeciwnicy. W rządzie królestwa objął Potocki tekę ministra Oświecenia Publicznego. W roku 1818 został prezesem senatu. Były to jednak ostatnie lata powodzenia. Konflikty w środowisku akademickim, pogarszające się stosunki