też są im funkcjonalnie podporządkowane. Stąd prawda w znaczeniu klasycznym znacznie rzadziej bywa subiektywnospołecznym celem sztuki niż nauki. Stąd też sposób, w jaki sztuka nawiązuje do zastanego "materiału myślowego", różni się dość znacznie od sposobu stosowanego przez naukę, a określonego przez zasadę korespondencji. Wchodzi tu mianowicie w grę zasada adaptacji.<br> Adaptacja polega na takiej reinterpretacji zastanych dzieł sztuki, reinterpretacji dokonywanej na gruncie nowego, subiektywnego kontekstu społecznego praktyki artystycznej, że dzieła owe zaczynają "przemawiać" w sposób "żądany", tzn. zaczynają przekazywać aktualnie akceptowane wartości; stosując terminologię antynaturalistycznej filozofii humanistyki: zaczynają być "rozumiane" - dzięki przypisaniu im takich sensów i takich sposobów ich realizacji, które