od tego, co naprawdę istotne: że sztuka jest skutkiem najpoważniejszej pracy i nic nie odbierze jej odpowiedzialności za jej czyny i idee. I że trzeba samemu bardzo wiele umieć, a także mieć ogromnie wiele pokory, by proponować innym poświęcenie czasu na spotkanie z wytworem własnego talentu. Piszę oczywistości, ale krakowska Akademia słynie właśnie z ich przypominania.<br>To oczywiście nie znaczy, że tamte inne uczelnie zajmują się wyłącznie nadążaniem za szybkimi przemianami świata. Tak naprawdę idzie o proporcje. Kraków bywał przecież także zarzewiem "nowinek" w sztuce, i kapiści, dziś pomawiani o konwencjonalizm, w swoim czasie bywali rewolucjonistami. Tak jak obecna Akademia krakowska