kontakt się tak nagle nie urwał. <br>- Nie, nie. Doprawdy nie śmię. Do widzenia Panu. <br> Odeszła Marszałkowską ku Świętokrzyskiej. Ruszyłem Królewską w stronę Zielnej. Staszek otwierał już sklep, kiedy nadszedłem i razem zabraliśmy się do zdejmowania desek z okien wystawowych. Nagle, w perspektywie dość pustej jeszcze o tej porze, handlowej uliczki Bagno ukazało się od strony Świętokrzyskiej niezwykłe tu, o tej wczesnej godzinie, zjawisko: wytworna dama w rysiach sunąca ku nam szybkim krokiem. Jej smukłe nogi roztrącały, poły rozpiętej pelisy. <br>- Pokonałam moją nieśmiałość. - powiedziała podchodząc do mnie - Postanowiłam jednak poprosić Pana o to, o co przed chwilą jeszcze prosić nie śmiałam. Spojrzała