jęknął Lee. <br>Potrząsnęła szamanem. Nic. <br>- On też umiera - rzekł Lee. - Zostaw go. To już nie ma sensu. Przegraliśmy, DeWonte wygrał. Pogódź się z tym, zanim cię to zeżre... Daj mu umrzeć. <br>- Nikt mi tu nie będzie zdychał! <br>- Sztuką jest wiedzieć, kiedy się poddać. <br>- Co za banały mi tu sadzisz! <br>Zachichotał:<br>- Banał, w odpowiedniej chwili powtórzony, potrafi odzyskać zatarte piękno starożytnej mądrości.<br>- Wariat. <br>- Ojalika... <br>Przeraził ją ton jego głosu; wróciła do Murzyna. Usiłował się podnieść na łokciu. Zdjął ciemne okulary, jakby zdzierał sobie z twarzy skórę. Przyklękła. Patrzył jej w oczy. Usiłowała go objąć, podtrzymać, ale był zbyt ciężki, zbyt wielki. Coś