Jeannette ciągle nie było w domu.<br>Ulice mnożyły się długie i giętkie, rozciągały w nieskończoność jak przywiązany do nogi gumowy powróz, pierzchały spod nóg jak jaszczurki w odbłyskach uciekających świateł, mrugały z mroku porozumiewawczo oczyma tysiąca godzinowych hotelików.<br>Zbliżając się do jednego z nich, Pierre ujrzał nagle wychodzącą stamtąd parę. Barczysty mężczyzna i drobna, smukła dziewczyna. Twarzy dziewczyny nie mógł dostrzec w ciemności, z sylwetki jednak poznał Jeannette. Rzucił się w ich stronę, roztrącając zagradzających mu drogę przechodniów. Zanim zdążył się z nimi zrównać, para wsiadła do taksówki i odjechała.<br>W bezsilnym zapamiętaniu stał przez chwilę bezradny pod drzwiami pustego hoteliku