Jeziórko cieszyło się w okolicy dobrą opinią. Ludzie pracowici - nie żadni bitnicy ani obiboki, cenili ich przełożeni w stalowowolskich zakładach, na kolei, w odkrywkowej kopalni w Machowie - dobrzy rolnicy, rzetelni rzemieślnicy.<br>Jeziórko było samowystarczalne: majstrowie robili chomąta, koła, beczki, ule, całą stolarkę, ciesielkę, ślusarkę. Pracowało dwóch słynnych rzeźbiarzy, Sar i Bartnik (ten znał się także na lutnictwie), którym bez różnicy było wykonać krzyż, ozdobne meble czy półkoszki do wozu. Mieli kuśnierza, a nawet tkacza - Franka Machaja. <br>&lt;tit1&gt;Sielska wieś&lt;/&gt; <br>- &lt;who4&gt;Wszystko mieliśmy&lt;/&gt; - zapewnia Danuta Chudy, wpierw sklepowa, dziś pracownica umarłej kopalni. - &lt;who4&gt;Źródlaną wodę w studniach, piękną rzekę Żupawkę, w której się kąpało, prało