pół roku, w listopadzie 2005. <br><br>Narodziny autostrady są jak wybuch wojny. Zmieniają wszystko. Tam, gdzie dawniej pasły się krowy, dziś wznosi się piaszczysty kopiec nasypu. W miejscu porośniętej wysoką trawą górki dziś zieje czernią dół głęboki na 15 metrów. W sielską ciszę wdarły się huk i dudnienie, dzień i noc. Bez przerwy, bo robotnicy, jakby chcieli nadrobić zaległości z ostatnich 50 lat, budują wielką drogę przez całą dobę. Ściany domu drżą jak w febrze, wielkie walce ubijają nasyp z taką siłą, że wypadają szklanki z kredensu. Pękają mury domów. Podczas upałów robotnicy co kilka godzin polewają piach wodą, żeby się nie kurzyło