kwiecień 1832 roku), "po którym nie zginęła ani jedna łyżeczka". Inna sprawa, że mogły być ze srebra. Notabene polscy posłowie, którzy przyjechali do Paryża w 1645 roku po Ludwikę Marię, zaraz "po obiedzie zwykli zamykać drzwi, żeby nikt nie mógł wyjść, następnie sprawdzali, czy nie brak niczego ze srebrnej zastawy, Bogiem a prawdą wcale skromnej". Na usprawiedliwienie naszych przodków dodajmy, że była ona wypożyczona u bogatych gdańszczan, i to pod gruby zastaw.<br>Ukarane rozpustne bachorzęta Pochwale za rzeczy dla nas oczywiste towarzyszyła aprobata czynów, które dziś określilibyśmy jako ze wszech miar naganne. Znajdowano je dość często na kartach Starego Testamentu, księgi pełnej zresztą