dzieło malarskie całego życia, a w 1956 roku zostaje zorganizowana wystawa, gdzie pokazano 221 jego płócien, wydano duży katalog z poważnym wstępem Z. Kępińskiego. Wstęp jest tym ciekawy, że z nie spotykaną dotąd swobodą pisze o powiązaniach francuskich artysty i cytuje słowa malarza "nikt nie nauczy więcej jak Cézanne i Bonnard - może najwięksi, jakich miała Francja".<br>Dzisiaj chciałoby się nie sądzić, ale przecież wprowadzić pewne rozróżnienie: chodzi o przywrócenie wagi i malarstwu autentycznemu, i słowom, które zatracają w ogóle sens po przeczytaniu wypracowań tych samych krytyków na te same tematy, o 180 stopni różnych, zależnie od aktualnej linii. Obok malarzy jak