Typ tekstu: Książka
Tytuł: Najprostszą drogą. Rozmowy z artystami
Rok: 1998
Tytuł: Najprostszą drogą. Rozmowy z artystami
Rok: 1998
sobie na takie figury pozwalam i może mówię nie tylko w swoim imieniu. Nie każdy się tym akurat zajmuje. Mnie coś pchnęło, żeby poświęcić swój czas i energię na krążenie wokół wyobrażenia nieobecności, odczuwania stanu niemożliwości, spotykania się z jakimiś barierami.
Czy jako artyści przychodzimy na świat z określonymi treściami? Bruno Schulz pisze, że "są treści niejako dla nas przeznaczone".
Może... Nie wiem. Uważam, że one nas dopadają. Jestem wyznawcą Jungowskich archetypów: w znakach są treści. My je w pracy odkrywamy. Jestem przeciwnikiem tego ogromnego indywidualizmu, rozmigotanego indywidualizmu dzisiejszego w sztuce, kiedy to każdemu wydaje się, że odkrywa cały świat, i
Czy jako artyści przychodzimy na świat z określonymi treściami? Bruno Schulz pisze, że "są treści niejako dla nas przeznaczone".
Może... Nie wiem. Uważam, że one nas dopadają. Jestem wyznawcą Jungowskich archetypów: w znakach są treści. My je w pracy odkrywamy. Jestem przeciwnikiem tego ogromnego indywidualizmu, rozmigotanego indywidualizmu dzisiejszego w sztuce, kiedy to każdemu wydaje się, że odkrywa cały świat, i
sobie na takie figury pozwalam i może mówię nie tylko w swoim imieniu. Nie każdy się tym akurat zajmuje. Mnie coś pchnęło, żeby poświęcić swój czas i energię na krążenie wokół wyobrażenia nieobecności, odczuwania stanu niemożliwości, spotykania się z jakimiś barierami.</><br><who1>Czy jako artyści przychodzimy na świat z określonymi treściami? Bruno Schulz pisze, że "są treści niejako dla nas przeznaczone".</><br><who5>Może... Nie wiem. Uważam, że one nas dopadają. Jestem wyznawcą Jungowskich archetypów: w znakach są treści. My je w pracy odkrywamy. Jestem przeciwnikiem tego ogromnego indywidualizmu, rozmigotanego indywidualizmu dzisiejszego w sztuce, kiedy to każdemu wydaje się, że odkrywa cały świat, i
