uprawniały do przejazdu pierwszą klasą po całym obszarze kolei Południowo-Zachbdniej i Moskiewsko-Windawsko-Rybińskiej. Budziły one we mnie uczucie mistycznej czci i posiadały urok cudowności nie mniejszy niż laska Mojżesza, o której słyszałem od panny Kazimiery. Dlatego też złościł mnie widok takich samych żetonów dyndających na kamizelce inżyniera Piotrowskiego. Buntowałem się przeciwko temu, a kiedy ojciec żegnał się ze mną, szepnąłem mu do ucha:<br><br>- Nie pozwól panu Piotrowskiemu nosić naszychżetonów. Odbierz mu!<br><br>Ojciec śmiejąc się powtórzył móje słowa. Piotrowski skwapliwie odpiął dewizkę wraz z żetonami i wrzucił ją ojcu do kieszeni marynarki.<br><br>Nazajutrz w domu zapanował nieopisany rwetes, który trwał również