Bursa korzystał jak mógł z popaździernikowej swobody twórczej 1956 r. Wystawione w teatrze Kantora makabreski szokowały konserwatywny Kraków. Również powieść "Zabicie ciotki", w której szczegółowo opisane jest ćwiartowanie ciała, poprzedził dedykacją: "Wszystkim tym, którzy stanęli kiedyś przerażeni martwą perspektywą swej młodości". Mało kto jednak zwracał uwagę na obecną w wierszach Bursy autoironię:<br><br>&lt;div1&gt;Poeta cierpi za miliony od 10 do 13.20&lt;/&gt;<br><br>Pisał krótko, trzy i pół roku, niemal tyle, co Rimbaud. Za życia jednak nie doczekał się wydania własnego tomiku - jego wiersze zostały odrzucone z powodu "nierównej jakości". Po jego śmierci zachwycała się nimi cała Polska, a krytycy pisali o nim