między mieszczańskim, liberalnie nastawionym kierownictwem partii a elektoratem, który z lęku przed reformami Schrödera coraz bardziej się proletaryzuje. Przy czym proletariat dziś to nie robotnicy Daimlera, obawiający się utraty premii, lecz apolityczne, sfrustrowane masy bezrobotnych i pracujących dorywczo, którzy chcieliby przywrócenia dawnego państwa opiekuńczego.<br><br>Na dobrą sprawę problemy SPD i CDU są takie same. Kierownictwo obu partii jest przekonane o konieczności reform, których doły nie popierają, a jeśli - to z zaciśniętymi zębami. Obie partie tracą swe tradycyjne środowiska i są zagrożone przez apatię wyborców i ruchy populistyczne, które już przechwyciły jedną trzecią elektoratu. W CDU otwierają się nowe fronty, między którymi