potulności te małe. Gdy po przegranych wyborach w 1998 r. wybuchła w CDU afera czarnych kont, z których kanclerz finansował posłuszeństwo małych łódek, Merkel początkowo nie dostrzegła głębi kryzysu, który nie był przejawem błędów i wypaczeń, lecz samym rdzeniem systemu Kohla. Drażniło ją jednak, że będąc świeżo upieczonym sekretarzem generalnym CDU, wciąż o szczegółach afery dowiadywała się z prasy. I to ona z całego nowego kierownictwa CDU jako pierwsza zdobyła się na odwagę publicznego zerwania z Kohlem. 22 grudnia 1999 r., bez wiedzy Wolfganga Schäublego, nowego szefa CDU, opublikowała krytyczny wobec Kohla artykuł, który mógł zniszczyć jej karierę. Ale wygrała. A