w dziób guzik i sfrunął <br>z nim na podłogę.<br><br>Czyż nie domyśliliście się jeszcze, że był <br>to guzik od cudownej czapki bogdychanów, cudowny guzik doktora <br>Paj-Chi-Wo, mający przywrócić Mateuszowi jego książęcą <br>postać? Czyż nie przyszło wam dotychczas na myśl, <br>że pan Kleks był owym guzikiem, który doktor Paj-Chi-Wo <br>przeobraził w człowieka?<br><br>Jeżeli chodzi o mnie, uprzytomniłem sobie to dopiero wówczas, <br>gdy dostrzegłem stopniowe przemiany Mateusza. Począł on <br>mianowicie pęcznieć i powiększać się. Skrzydła <br>jęły pomału przybierać kształt ludzkich ramion, <br>nogi wydłużyły się, na miejscu dzioba zaznaczyły <br>się zarysy twarzy.<br><br>Przybierając coraz bardziej na wzroście, Mateusz już po