i zakręcił kran, by nie kapało. Szedł do pokoju, ale zawrócił, bo pomyślał, że przy okazji warto napić się wody. Wychylił szklankę, przygniótł pogrzebaczem spacerującego wolno karalucha, poszedł zobaczyć godzinę i znowuż położył się w mrocznej alkowie. Począł rozmyślać. "Powinienem był już w Zakopanem wziąć się ostro za tę książkę. Ciągle obmyślać to mało - trzeba pisać. Ale jak ja mogę pisać nie przemyślawszy uprzednio tematu. Przypuśćmy zresztą, że napiszę dużą, czterystostronicową powieść. W miesiąc po jej skończeniu przejrzę rękopis raz jaszcze i wrzucę do pieca, bo na pewno nie będzie mi się podobała. <page nr=30> Wszystko, co się pisze, jest dobre w trakcie