otoczenia każdym dostępnym kawałkiem tkaniny, chłód był gotów kąsać najdrobniejszy fragment odsłoniętej skóry. - Ciężko wytrzymać całą noc pod gołym niebem.<br>- Ale ryzykować nie będziemy? - Było to raczej stwierdzenie niż pytanie. Wydawało jej się, że zna odpowiedź.<br>- Będziemy.<br>- Wychodzimy? - Tym razem odezwała się Baśka. Spod koca widać było tylko jej oczy.<br>Ciekawe, czy w ogóle spała. Z trupem męża przy boku... Swoją drogą mogli wpaść gorzej. Mógł być lipiec... W schronie panował zaduch, ale jeszcze nie smród.<br>- Albo odszedł i nie ma ryzyka - wyjaśnił - albo zbyt otwarcie zapadliśmy się pod ziemię, Niżycki coś podejrzewa i nadal tam siedzi. Jeśli tak, to bezpieczniej