Z drzwi sklepowych wylewało się na schody czerwone światło. Widziałem plecy klęczących ludzi. Następnie posłużyłem się uchem. Był to śpiew niby religijny, ale we frazie słownej jakiś inny i obcy.<br>Rano już tego nie pamiętałem. Zajęty byłem obserwacją sieni dobudowanej do mieszkania Sipowiczów. Słyszałem tam plusk wody w blaszanej miednicy. Ciemne kropelki wyciekały spomiędzy nieszczelnych szalówek, toczyły się po spłowiałych deskach sosnowych. Jadzia się myła.<br>Wygrzewając się niby to na słońcu, zbliżałem powoli głowę do czarnej szczeliny. Matka pytała o coś z głębi mieszkania. Milczałem wściekły. Podniosła więc głos. Zaburczałem dla świętego spokoju i już wstrzeliłem oko między deski.<br>Jadwisia widać