i powolnym spacerem zaprowadziłem panią Janinę pod furtkę mego domu.<br>- Kto tu mieszka? - zdziwiła się pani Janina.<br>Furtka zaskrzypiała swojsko i weszliśmy do ogródka. Od dłuższego już czasu nikt go nie pielęgnował. Falowało morze chwastów, a w kącie czerniła się półzgniła konstrukcja. Był to bardzo smutny widok.<br>- Nie wstyd panu? Co to za buda?<br>- To kurnik mojej mamy. Dorodny hodowała drób. Tu rosła sałata, tutaj, o ile pamiętam, pomidory, tam, pod płotem jeszcze widać maliny...<br>- I pan spokojnie patrzy na tę ruinę?! Boga pan w sercu nie ma?!<br>- Święte słowa, pani Janino. Musimy uprawiać nasz ogródek.<br>Nie wiem, czy pani Janina pamiętała tę