osoby uspokajającemu działaniu pracy umysłowej, w odróżnieniu od zajęć pensjonatowych, które czyniły ją nerwową. Najmylniej. Usłyszałem:<br>- Winszuję wrażliwości! Pan się, jeżeli dobrze zgaduję, obraził na nas za moje wczorajsze uwagi przy kolacji. Mam nadzieję, że wszyscyście teraz w Polsce tacy honorowi. Pięknie by to o was świadczyło w waszej sytuacji.<br>Cofnąłem gwałtownie rękę.<br>- Co pani plecie! - zawołałem.<br>Na to ona z rozmachem zamknęła drzwi. Pożegnanie się nie udało. Wróciłem do pokoju po walizkę i nie czekając już dłużej, wymknąłem się na ulicę. Chciałem uniknąć tego, by Maliński na dodatek skonstatował jeszcze, że nikt po mnie nie przyjeżdża. A więc, żeby mnie