w oczach wierzącego chrześcijanina, w jakie obfituje literatura neoscholastyczna, wydaje mi się bezpodstawna.<br>U Hegla natrafiamy na obrazoburczą myśl, że Absolut może ulegać ewolucji. Stawanie się otaczającej nas rzeczywistości i tej rzeczywistości, którą sami jesteśmy, jest elementem składowym stawania się Absolutu. Sens generalny owego "stawania się" ma oddać termin "upodmiotowienie". Coś jest substancją, a dzięki ewolucji staje się podmiotem, czyli inaczej: coś istnieje tylko "w sobie", a poprzez ewolucję zaczyna uzyskiwać coraz głębszą i bardziej wszechstronną świadomość, by w ten sposób istnieć "dla siebie". Jak widać, w filozofii Hegla istotnemu przeobrażeniu uległa koncepcja ruchu, zmiany. Ruch nie jest już przejściem od