na arenie międzynarodowej zobowiązań. Zanim jednak do owego wniosku dochodzi - rozpatruje surrealistyczną z punktu widzenia "polskiej specyfiki" (czy tylko polskiej?) i polskich doświadczeń możliwość stworzenia nowej partii złożonej z 500 tysięcy komunistów, usuniętych z partii oficjalnej po 1968 roku; i możliwość tę na razie odrzuca ze względu na grożące represje. Czy ma rację François Fejto, analizując Praską Wiosnę jako odpowiednik wydarzeń 1956 roku, z rozmaitych przyczyn opóźniony o 12 lat? I czy wobec tego doświadczenia, jakie Węgry i Polska w ciągu ubiegłych 20-tu lat nagromadziły, są znowu proporcjonalnie różne od ośmioletnich doświadczeń okupowanej Czechosłowacji? Kolokwium nie mogło dać odpowiedzi na wszystkie pytania