nań koniuszkiem języka. Uśmiechnęła się szerzej. <br>- Bezzębna staruszka - szepnęła. <br>- Prawdziwa - odparł mrok. Mrok był mężczyzną i mówił ciepłym basem.<br>Nie mogła uciec. Był wszędzie wokół niej. Otworzyła usta do krzyku - boleśnie świadoma, że nadal, nawet teraz, plagiatuje bohaterki tamtych filmów - i mrok wcisnął się jej do gardła. O czym myślała? Czyje były te myśli i jakie ich znaczenie? W owej chwili bowiem - w owej chwili tylko one jej pozostały. A to niewiele.<br>&lt;tit&gt;Zjadacz Krwi&lt;/&gt;<br>Wtedy wchodził, teraz schodzi. Jest w tym jakaś symetria; ale jest i chaos, i on przeważa. Grota Marzeń. Miejsce początku. Kolejna niemożliwość Ojaliki. Kolejna tajemnica. Nie mógł Podążający