Resurrecturis&lt;/&gt;. Jakimi ścieżkami od takiej poezji wieszczej dochodziło się do adresu pieluszkowego, pytanie to zbyt skomplikowane, by w krótkich uwagach móc je rozjaśnić. Lecz pytanie, którego pominąć nie sposób.<br>Syn Adama Andrzej, zamordowany przez &lt;name type="person"&gt;Siczyńskiego&lt;/&gt; za politykę faworyzującą &lt;name type="person"&gt;Starorusinów&lt;/&gt;, namiestnik Galicji w latach 1903-1908, przebudowuje i zmienia pałac dalej. Czyni to w coraz fatalniejszy sposób. Kiedy przejrzyste i zwarte projekty &lt;name type="person"&gt;Schinkla&lt;/&gt; czy trzeciego z projektodawców, &lt;name type="person"&gt;Lanciego&lt;/&gt;, porównać z osiągniętym po roku 1890 stanem, po siedemdziesięciu latach prób, projektów i przebudów, trudno o jawniejszy przykład upadku sztuki architektonicznej w drugiej połowie XIX stulecia. Niekształtny, nieproporcjonalny, z fatalnym układem czterech &lt;orig&gt;pseudowież&lt;/&gt; nad