i szarzy.<br>Powoli przechodzi kolumna SZLACHCICÓW pod strażą Prusaków. Naraz z nieba<br>opuszcza się<br>między CHŁOPÓW świetlista, zielonozłota mara pieca<br>kaflowego. CHŁOPI porzucają trupy i biegną do pionowego<br>słupa zieleni. SŁOWACKIEGO i MATKI już nie widać.<br>I CHŁOP radośnie<br> Piec! Bóg nam spuścił piec rumiany,<br> złotą rutą polewany!<br>&lt;page nr=204&gt;<br><br><br><br>II CHŁOP<br> Da, już dola się odmieni,<br> Da, zima się zazieleni!<br>Próbują objąć piec, ale zjawa gaśnie; zawód bolesny.<br>CHŁOPI wniebogłosy Ooo!!<br>Mara pieca jawi się natychmiast w drugim kącie sceny.<br>CHŁOPI rzucą się ku niej z wzniesionymi, czerwonymi<br>dłońmi, ale i tym razem niby-piec sczeźnie.<br>CHŁOPI wniebogłosy Ooo!!<br>GŁOS SŁOWACKIEGO jak