Łukiszkach, później w obozie w Prewieniszkach, na Litwie, a wreszcie w niemieckim obozie pracy na terenie Francji. Dnia 1 września 1944 r. udało mu się z tego obozu uciec. Po wojnie pozostał we Francji i powrócił do prac politycznych i publicystycznych. Prowadził także badania historyczne nad polską emigracją XIX wieku.<br>Debiutował jako pisarz w r. 1933, drukując w &lt;foreign&gt;Alma Mater Vilniensis&lt;/&gt;, księdze Koła Historyków USB esej "Rzekome zaburzenia studentów w Wilnie, w r. 1644". Drugi jego esej to "Tatarzy w Polsce", opublikowany w r. 1936.<br>Po wojnie współpracował z miesięcznikiem Światło, wydawanym w Paryżu, gdzie pisał pod pseudonimem Jean Malara. Pisywał