Heideggera prawda jest paradoksem. Twierdził on bowiem, że <br>"prawda to czyniące prześwit skrywanie jako podstawowy rys bycia". <br>W definicji tej kryje się paradoks - prawda istoty bycia polega na tym, że <br>skrywanie czyni prześwit (niem. Lichtung), umożliwiając wszelkie istnienie. <br>Będąc prześwitem, bycie zawiera w sobie byt, chociaż samo bytem nie jest. <br>Dlatego "bycie zarazem siebie daje i siebie wzbrania". <br>Warto też zwrócić uwagę na to, że Heidegger cenił język poezji, <br>podkreślając, że poezja uwalnia mowę od gramatyki (a więc od logiki <br>formalnej) ku bardziej pierwotnym strukturom. W tym kontekście poetyckie <br>wypowiedzi mistrzów zen nabierają nowego sensu - język poezji okazuje <br>się bowiem najbardziej odpowiedni