mi coś słodkiego!<br><br>- Kiedy nic nie ma, proszę pani!<br><br>- No to chociaż kawałek cukru...<br><br>Wieczorem, kiedy leżałem już w łóżku, Kazia uchyliła drzwi. Ale tym razem nie weszła do pokoju, tylko rzuciła od progu:<br><br>- Zgaś świecę, żeby nie było pożaru. Dobranoc.<br><br>- Nie zgasze, niech pani sama zgasi...<br><br>- Figa z makiem! Dobranoc... - powiedziała i szybko zbiegła po schodach.<br><br>W piątek po południu, kiedy chłopcy jedli podwieczorek, wymknęliśmy się z Kazią na spacer.<br><br>Szliśmy drogą pomiędzy pokracznymi karłowatymi wierzbami trzymając się za ręce. Czerwona tarcza zachodzącego słońca wisiała jeszcze nad lasem. Kazia mrużyła oczy, zasłaniała się ręką przed natarczywością promieni. Po obu stronach