przyczepów, wnikających w szwy między kośćmi, ku górze mózgoczaszki jeszcze przed końcem karbonu doprowadziła do powstania otworów skroniowych (Petrolacosaurus, Archaeothyris).<br>Dopiero po tym stadium ewolucji wyodrębniły się główne gałęzie ewolucyjne gadów, z wyjątkiem żółwi (ryc. 13.12). Tendencja ta wyraziła się też w przesunięciu przyczepów mięśni na zewnętrzną powierzchnię żuchwy. Dokonało się to w linii ewolucyjnej gadów ssakokształtnych (Therapsida; ryc. 13.13-15). Na zewnętrznej powierzchni przedniej kości żuchwy (dentale) założył się niewielki początkowo mięsień, musculus masseter, łączący żuchwę z łukiem jarzmowym. Działanie jego było skierowane przeciwnie do działania mięśni temporalis i pterygoideus, ku górze na zewnątrz. W miarę rozwoju &lt;page nr=340&gt; wielkości tego