tapczanu, powiedziała ostrzej: - Jestem zajęta służbowo, rozumiesz? Poller wyznaczył mi pewną pracę.<br>- Natychmiast do niego zadzwonię. - Kloss podszedł do telefonu. - Ostatecznie oficerom przyjeżdżającym z frontu coś się należy.<br>- Nie, nie dzwoń! - krzyknęła.<br>- Wiedziałem, że to powiesz. - Kloss był teraz zupełnie poważny. - Co się stało?<br>- Nie mogę inaczej! Zaufaj mi, Hans!<br>Domyślał się już, o co chodzi, ale nie mógł jeszcze odkryć kart. Nie mógł jej powiedzieć wszystkiego, bo czekał na potwierdzenie podejrzeń, co ostatecznie decydować miało o wszystkim. Ale czy otrzyma potwierdzenie? Może przeciwnik jest jednak mądry, może nie da się złowić w dość prymitywną przecież pułapkę? A wówczas? Będzie musiał