bohater został sprowadzony do wzorca dumnego arystokraty i uwodziciela, o którego duszę walczą anioł i szatan. Dumas przejął wątki awanturnicze i skandalizujące, dramat jest przepełniony scenami uwodzeń miłosnych i pojedynków; wielki grzesznik w ostatniej minucie życia ukorzył się jednak przed Bogiem i został zbawiony dzięki wstawiennictwu anioła Miłości i Przebaczenia. Dumas zapożyczał nie tylko od Byrona, lecz również od Szekspira, dublując wzór Ofelii w postaci Marty, mniszki obłąkanej z miłości. Najbardziej "romantyczny" miał być kształt inscenizacji - Dumas, zazwyczaj mocno trzymający się ziemskich realiów, do tego dramatu wprowadził efekty nadzmysłowe. Pierwszy obraz otwiera pełniąca rolę prologu rozmowa między aniołem a szatanem. Jeden