i słyszałem krzyki kaprali. Jeden z kolegów nie spał. Zaczęliśmy więc rozmawiać o tym co robiliśmy na przepustkach i jak to przejebane jest wracać z takiej przepustki do wojska. Myślę jednak, że los uśmiechnął się do mnie ponieważ dla osłody zafundował mi spotkanie z Elizą. <br><br>Koniec<br><br><br> <br><br><br><br>Rozdział IX<br>Dywizjon Bojowy<br><br>Dywizjon rakietowy w Olchownicy<br> Porucznik Żuk podszedł do okna i lekko uchylił czerwoną firankę. Spojrzał na duży szeroki plac przed budynkiem sztabu i otworzył okno aby wpuścić do kancelarii trochę świeżego powietrza. W jednostce nic się nie działo. Jedynym przejawem życia był spacerujący przed bramą wartownik. Żadnych zajęć, żadnego strzelania, żadnej