czerwoną <br>gębę w oknie! <br><br>Gębę, która traciła przytomność, jąkała <br>się, wybałuszała coraz bardziej oczy, stawała się <br>sina, a potem fioletowa... <br><br>A we wszystkich oknach ukazywało się coraz więcej twarzy <br>i wszystkie te twarze były świadkami triumfu Adeli! <br><br> Unicestwiający ciotkę Józki śmiech <br>wstrząsał po prostu całą kamienicą!<br><br>- Dobrze jej tak! - krzyczano. - Dzielna mała! <br>A to dziewucha! Prawdę gada! Raz się tej jędzy należało! <br>Na policję trzeba dawno było dać znać! Przecie choć <br>głupia ta Józka, ale zawsze - stworzenie boże! Biedna <br>sierotka! <br><br>Bo dziwna rzecz: z tych twardych "wyrazów" Adeli rodziło <br>się w naszym domu nagle to, czego ja nie mogłam wzbudzić <br>odwoływaniem