naszym biciu<br>Bóg ciernie z serca wyjmuje.<br><br>3. W naszych tonów krótkich komendzie<br>Surowa jest rzeczywistość.<br>Wyrąbałyśmy drogę pokorze,<br>By szły po niej męstwo i czystość.<br><br>III<br><br>1. Jak pługi o pługi dzwoniące,<br>Chcemy z ziemi wyorać kościół,<br>Rozcinamy skorupę jałową,<br>Docieramy do gliny wieczności.<br><br>2. Kołysałeś się pośród ludzi,<br>Dzwon ci pusty w piersiach łomotał,<br>Pękł dzwon głuchy i dzwon samotny,<br>Gdy dźwięk nasz do ciebie dotarł.<br><br>3. Naprzód dźwięk ten nosiłeś dla siebie,<br>Ale dźwięk się na ludzi rozpinał,<br>Odnalazłeś ten sam dźwięk w innych -<br>I stała się jedna rodzina.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;ŚW. KATARZYNA GENUEŃSKA&lt;/&gt;<br><br>W srebrnym obłoku chodząca,<br>W fałdach