nurty niosąc się graniczne<br>I na ziemię sąsiedzką. W ogródkach nad rzeką<br>Rozsypały się róże - przekwitała Polska.<br><br>Pensjonat "Ariadna" był ostatnim punktem<br>Mojego zamieszkania w Kraju. Od tej chwili<br>Weszłam w Labirynt. Lecz niech imię Ariadny<br>Będzie mi dobrą wróżbą! Kłębek trzymam w ręce -<br>Nitkę tam uwiązałam, na progu. Powrócę.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;ELEGIA&lt;/&gt;<br><br>Trzęsienie ziemi, ludzką nie objęte wolą,<br>Niszczyło miast kwitnących gniazda różnobarwne,<br>Więc nie ufano matce strząsającej z kolan<br>Dzieci w nagłym porywie gniewu - ciemnej matce!<br><br>Dziś niebo z ludzkiej winy stało się groźniejsze<br>I dziksze od natury ziemskiej. Już na zawsze!<br>Nic nie wstrzyma "postępu", który wprzód dymami<br>Mącił czystość