owym ciężarze bycia - pojedynczej egzystencji, istnienia międzyludzkiego, doświadczenia historii i natury.<br>Poezja, mimo jej notorycznej opieszałości, jawi się instrumentem umożliwiającym przyjęcie ciężaru bycia w akcie samopoznania: "Rymuję, / By widzieć siebie, ciemność przymusić do echa".<br>Cytowane stwierdzenie stanowi kodę utworu "Prywatny Helikon", którego bohater wspomina swą dziecięcą fascynację - zaglądanie do studni.<br>Echo i ciemność - na poziomie dosłownym - są więc zapisem oczywistych zjawisk.<br>Prócz nich jednakże w wierszu zawarte zostały - umieszczone w przewrotnie ironiczny sposób - również znaczenia pogłębione.<br>W tej sferze sensów ciemność i echo wiążą się tak z podróżą introwertyczną, jak i z rzuceniem wyzwania rozmaitym przejawom &lt;orig&gt;neantyzujących&lt;/&gt; działań zewnętrznego świata.<br>Dla