która samym swoim istnieniem stanowi dla nich wyzwanie. Ale są też filmy Herzoga, w których droga do spełnienia marzeń bohaterów, ich potrzeby życia w ekstremalnym napięciu, znaczona jest krwią ofiar. To wspomniane Karły..., Aguirre, gniew Boży, Nosferatu, Cobra Verde. Herzog nie szczędzi hiszpańskiemu konkwistadorowi cech najbardziej odrażających; droga ku mitycznemu Eldorado to pasmo zbrodni, zdrady, zakończone szaleństwem tym bardziej dotkliwym, że klęska nosi wszelkie znamiona śmieszności. Wszystko to dzieje się w czasie niejako zawieszonym, odmierzanym nurtem niespiesznej, leniwej, bo jakby świadomej swej przewagi rzeki. Natura triumfuje podwójnie użyczając swojej dzikości dwunożnym stworom, które przybyły, aby ją ujarzmić. A jednak jest w